ทางเดินไม่ได้โรยด้วยดอกไม้
ชีวิตก็ไม่ง่ายเหมือนที่ฝัน
ต้องล้มลุกคลุกคลาน
ขวากหนามก็ยังทิ่มแทงไม่หยุด
มีใครเข้าใจความรู้สึกฉัน
มีไหมคนที่ต่างก็เหมือนกัน
ที่พร้อมจะร่วมทาง
และพร้อมจะเดินบนทางที่โหดร้าย
จะไกลแค่ไหนก็ยังต้องไป
ยังเหน็บหนาวแค่เพียงลำพัง
ต้องการสักคนเคียงข้างยามอ่อนแรง
แต่มันจะพอมีใครที่ทำให้โลกของฉันสวยงาม
เป็นเหมือนพลังให้ฉันได้เดินทางต่อ
เหมือนแสงไฟในคืนที่มืดมิด
ปลุกฉันให้มันตื่นจากฝันร้าย
ให้ฉันได้ลองหน่อย ความรักดีๆ ยังมีอยู่บ้างไหม
จะไกลแค่ไหนก็ยังต้องไป
ยังเหน็บหนาวแค่เพียงลำพัง
ต้องการสักคนเคียงข้างยามอ่อนแรง
แต่มันจะพอมีใครที่ทำให้โลกของฉันสวยงาม
เป็นเหมือนพลังให้ฉันได้เดินทางต่อ
แต่มันจะพอมีใครที่ทำให้โลกของฉันสวยงาม
เป็นเหมือนพลังให้ฉันได้เดินทางต่อ
อีกไกลแสนไกล เท่าไร
แค่ใครสักคน เส้นทางที่อันตราย ได้ไหมสักคน